Cihad İnsanın Kendi Özüne Ermesidir
"Gerçek mücahid, nefsiyle cihad edendir." Tirmizi'den rivayet edilen bir hadis.Cihad İnsanın Kendi Özüne Ermesidir, İbn-i Abbas'dan; Resulullah'ın şöyle dediğini işittim." İki göz vardır, onlara ateş değmez. Allah için ağlayan göz ile Allah yolunda uyanık sabahlayan (nöbet tutan) göz."
Peygamberimiz buyuruyor ki; "Kim Allah yolunda (ilây-ı Kelimetullah için) bir askerin teçhizatını temin ederse gazâ yapmış olur. Kim, gazâya çıkan bir askerin geride kalan ailesine hayırlı himayede bulunursa gazâ yapmış olur."
Evet, Allah nezdinde en önemli cihad ve mücahede nefisle yapılandır. Cihad, bilindiği üzere her türlü meşekkat ve zorluğa göğüs gerip, çalışmak, çabalamak, gayret etmek ve Allah yolunda savaşmak demektir.
Yeryüzünde cihaddan daha önemli bir vazife yoktur. Peygamberimiz; Tebük seferi dönüşünde; "küçük cihad bitti, büyük cihad başladı" buyurduklarında, sahabe; "Ya Resulullah büyük cihad nedir? diye sorunca; "nefisle yapılan cihaddır" buyurdukları rivayet edilir.
İnsanın gücünü kullanarak, kendini zorlayarak hayat akışına ters manilere karşı göğüs gererek kendi özüne ermeye çalışmasına büyük cihad deniyor. Yani cihad-ı ekber deniyor.
Evet, cihad insanın kendi özüne ermesidir. Bu anlamda kalbin tasfiyesine giden yolları Allah Resülünden öğreniyoruz. Öğrenenlerden öğreniyoruz.
Hz. Ali gibi "gayb perdesi kalksa yakînimde bir artış olmayacak" diyebilenler... Geylani Hazretleri gibi yerde iken gökteki esrarı sezenler... Fudayb bin İyaz, İbrahim Ethem, Bişr-i Hafi, Şah-ı Nakşibendi, Yunus Emre, Hoca Ahmet Yesevi, Hasan Harakani, Mevlanâ gibi daha binler ve yüz binler, o büyük ilmin ve terbiyenin meyveleridir.
Eğer Peygamberimizden sonra peygamberler gelecek olsaydı belki de bu sonsuz nur kervanının kervan başları, Ben-i İsrail peygamberleri gibi nübüvvet sahibi olacaklardı.
Gerçek cihad-ı ekber olsun, gerekse küçük cihad denilen cihad-ı asgar olsun, sadece cephelerde elde edilen bir cihad şekli değildir. Böyle düşünmek cihadın ufkunu daraltmak olur.
Cihadın yelpazesi şarktan garba kadar geniştir. Bazen bir kelime bile cihad-ı ekber olabilir. Bazen bir susma cihad-ı asgar olabilir. Yüzünü ekşitme, bir tebessüm, meclisi terk etme, tek başına meclise katılma, bir taşı yerden alıp bir kenara atma ya da yapılan her işi Allah için yapıp sevgilerimizi ve öfkelerimizi onun rızasına uymak için gerçekleştirmek de cihad olabilir.
Özet olarak diyebiliriz ki manevi cephede yapılan cihad, cihad-ı ekberdir. Büyük cihaddır. Maddi manada yapılan cihad d, cihad-ı asgardır. Ya da iç alemimizle yaptığımız cihada, büyük cihad, dış alemle yaptığımız cihada küçük cihad diyoruz. Bunların her ikisini yaptığımız zaman ruh dengesini ve ilay-ı Kelimutullah-ı gerçekleştirmiş oluruz. Biri eksik olsa dengeler bozulur.
Nefs ile cihad etmenin büyük olmasının hikmetleri vardır. çünkü nefisle cihad etmek, onu terbiye ve kontrol altına almak o kadar zordur ki; cephede yüzlerce düşman vurmaktan zordur. Çünkü nefis zahidlik ve akıllılık iddiasında olur. Ben bilirim der, benim dediklerim olsun der, ben baş olayım der, malım olsun der, mülküm olsun der.
Onun için cihad iç ve dış fetihtir. Nefsini kendi kontrolüne alıp da hareket edersen, küçük cihadı da gerçekleştirirsen fetih dengesini kurmuş olursun. Bu fetih yolunda bir gün ölürsen şehadet şerbetini içeceğini unutma.
Çağımızda düşmanla çarpışmak topla tüfekle değildir. Ekonomik değerlerle de savaş yapılır. Netice itibariyle bu da küçük cihaddır. Ama büyük cihadla beraber gerçekleşen fetihler insanı şehadet mertebesine ulaştırır.
Cihad, insanı kendi özüne erdirir.
[post_ads]
YORUM