Evlilik, sevgiye ve karşılıklı hoşgörüye dayanır. Sevginin ve hoşgörünün bittiği yerde aile de bir manada bitmiş olur. Sevgi ve hoşgörü, aile fertlerinin birbirlerine saygılı davranmalarını ve yapacakları işlerde birbirlerinin fikrini alarak, yani istişare ederek hareket etmelerini gerektirir. Bu sebeple aralarındaki sevgi, saygı ve hoşgörüyü zedeleyecek sözlerden ve davranışlardan uzak durmaya özen göstermelidir.
Bir ailede kişi, Allah'ın kendisine yüklediği vazife ve sorumluluğu gönül rahatlığıyla kabul edip Allah'ın emrine devamlı itaat halinde olduğunu düşünür ve elinden geldiğince görevini ve sorumluluğunu yerine getirmeye çalışırsa bütün gününü ve gecesini ibadetle geçirmiş gibi sevap alır. Görevlerini bilen ve sorumluluklarını yerine getiren böyle bir aileye de Allah Teâlâ huzur, bereket ve iki cihan saadeti nasip eder.
YORUM